Wrażliwość Eddiego

Z tym większym podziwem patrzę na muzyków, którzy decydują się na ten rodzaj podróży, żeby po przybyciu do Torunia zagrać koncert. Pisząc o tym, wspominam pewne wydarzenia związane z Eddiem Angelem. Były ranne godziny 11 października 2014 roku, gdy odbierałem go razem z Markiem Olbrichem z lotniska, by dostarczyć obu muzyków na kilka spotkań w sprawie ich płyty koncertowej „Live at Pamela Blues”. Po całym dniu wypełnionym wywiadami zarówno dla prasy, jak i stacji radiowych, przyszedł czas na długie nocne rozmowy, by od rana dnia kolejnego wrócić do poprzednich zajęć. Następnie warsztaty gitarowe w ramach Campusu HRP Pamela, w których londyńczycy aktywnie uczestniczyli, oraz udział w koncercie Asi Czajkowskiej-Zoń. Tuż przed swoim występem Eddie wyglądał na mocno zmęczonego. Zapewne odcisnęła na nim swoje piętno również „staropolska gościnność”. Jednak gdy usłyszał pierwsze dźwięki „Little Wing”, utworu, w którym miał  zagrać z  Krzysztofem „pARTyzantem” Toczko, wyraźnie się ożywił. Ci dwaj gitarzyści, bez wcześniejszych prób, wsparci przez zespół Asi wykonali kompozycje Jimiego Hendrixa tak porywająco, że do dziś, gdy to wspominam, mam ciarki. O niezwykłości tego koncertu można się przekonać, słuchając powstałej wówczas płyty „Some Of My Favs. Live”. Po kilku miesiącach słuchałem z Markiem Olbrichem tego nagrania wyprodukowanego przez Marcina Lampkowskiego. Mark podsumował to następująco: „obaj są świetni, z tym że „pARTyzant” gra głową, a Eddie sercem”. I właśnie do wrażliwości angielskiego artysty w kontekście ciekawego wydarzenia, które czeka nas z jego udziałem w Hard Rock Pubie Pamela, chciałbym niedługo wrócić. Kończąc felieton – zapewne wszystkim łatwiej by było znosić trudy lotu z Londynu, gdyby docelowe lotnisko nazywało się jednak Portem Lotniczym Bydgoszcz-Toruń.