Z Jezusem na ustach, bez Jezusa w sercu
Idą ulicami polskich miast. Krzyczą, że będą wisieć „syjoniści”, Monika Olejnik, Tomasz Lis i cały KOD. Krzyczą „wielka Polska katolicka” i plują wściekle na inne rasy i wyznania. Awangarda chrześcijaństwa w Polsce. Zdrowa krew narodu. Wybrańcy narodowej dumy. Tak o sobie myślą. Dla mnie są co najwyżej powodem do narodowego wstydu.
Wszelakiej maści samozwańczy narodowcy i nacjonaliści, niestety przy cichej – lub głośnej jak w Białymstoku – przychylności dzisiejszych władz i Kościoła maszerują przez kraj.
Zabawna i straszna jest zarazem chorobą ich trapiącą. Schizofrenia religijno-kulturowa. Jednocześnie połowa ich mózgu jest za czysto narodową Polską dla Polaków, druga zaś głosi poparcie dla chrześcijaństwa, religii wykluczającej dzielenie ludzkości na narody. Wrzeszczą, że kultura polska „Uber alles!”, ale zapominają, że Jan Matejko był w połowie Czechem, Fryderyk Chopin pół-Francuzem, Mikołaj Kopernik pół-Niemcem, a np. taki Wieniawski po prostu Żydem. Podobnie jak Janusz Korczak, Julian Tuwim czy twórca arcypolskiego manifestu filmowego „Krzyżacy”, czyli Aleksander Ford. Pewnie do rozpaczy doprowadziłaby ich wiedza, że sam Mikołaj Rej był protestantem, nie katolikiem.
I tak idą z Jezusem i Polską na ustach, a jedna półgłowa w prawo, druga w lewo. Pardon, jakie „lewo”! Niech będzie „w jedno prawo” i „w drugie prawo”. Jezus płacze z rozpaczy. Widzi, jak narodowcy dzielą ludzkość na brudasów i ludzi „czystej krwi”, jednocześnie mówiąc, że wyznają katolicyzm. Czyli jakby tu nie patrzeć, religię chrześcijańską. Tyle że Chrystusa w tym „chrześcijaństwie” nie znajduję. Gdzie Jego słowa o równości ludzi wobec Boga? Gdzie „nadstaw drugi policzek”? I takie inne bzdury jak miłość bliźniego.
Wstydliwa choroba oszalałego nacjonalizmu, ubrana w szatki aniołków toczy nasz naród. Przez nią, 70 lat temu zginęło 4 miliony obywateli polskich. Teraz zaczniemy od powieszenia Olejnik i Lisa. Kto następny? I kto... ostatni?