Parę słów o winylach
Płyty winylowe to do niedawna symbol odchodzącej epoki. Obecnie, po spektakularnym powrocie, zapewne najbardziej charyzmatyczny nośnik muzyki z dotychczas wymyślonych. Ale czy tylko? Po pierwsze, dla wielu fanów muzyki „winyl nie wrócił, ponieważ nigdy nigdzie nie odchodził”. Po drugie, ten typ płyty wydaje się daleko wykraczać poza definicję nośnika muzyki.
Gdy słucham opowieści kolekcjonerów o swoistym rytuale towarzyszącym pierwszemu odsłuchaniu nowo zdobytego „krążka”, przypomina mi to czytanie w skupieniu listu od długo niewidzianego przyjaciela. Co prawda klasyczne listy nie są już tak częste jak kiedyś, ale i nie każda płyta wychodzi obecnie na winylu. Dzięki temu wielu artystów traktuje wydania winylowe jako te bardziej prestiżowe, co w wielu przypadkach pokrywa się z polityką wytwórni. Mimo że wcześniej ogłosiły one „zakończenie epoki winylowej” i „rewolucję kompaktową”, która – biorąc pod uwagę ilość reedycji na CD starszych tytułów – stworzyła im nowe możliwości biznesowe. Oczywiście to, że winyl przetrwał wszystkie zawirowania, związane jest raczej z szeroko pojętą kulturą niezależną i dobrym gustem fanów muzyki, a nie z działaniami marketingowymi, na co najlepszym dowodem jest obchodzony corocznie od 2007 roku Record Store Day. Niestety, nie da się uniknąć pewnej komercjalizacji tego kwietniowego święta, jak i tego, że płyty winylowe przez niektóre osoby są traktowane jako rodzaj inwestycji, co znajduje swoje odbicie w ich cenach na portalach aukcyjnych. W tym wypadku zdrowy rozsądek przywraca coroczne wydanie Rare Record Price Guide brytyjskiego miesięcznika „Record Collector”. Zaś Ci, dla których w muzyce najważniejsze są emocje i namiętności, ich odsłonę znajdą w nowym serialu produkcji HBO pt. „Vinyl”, którego twórcami są: Martin Scorsese, Mick Jagger i Terence Winter.
Darek Kowalski