Ostrość widzenia

Dziś każdego dnia przeprawę pokonuje ponad 23 tysiące pojazdów! To dobre liczby na zobrazowanie zmian, które dzieją się na naszych oczach. Zwykliśmy narzekać i doszukiwać się dziury w całym. Ciekawa jestem, gdzie są dziś przeciwnicy budowy mostu. Ucichli, bo nie stoją już w korkach. Każdorazowo narzekając na korki w naszym mieście, szczególnie te wynikające z remontów, przypomnijmy sobie obraz sprzed dwóch lat. Pamiętają Państwo jak wyglądał Plac Rapackiego w godzinach szczytu? Samochody utykały na wysokości Cinema City. Jak dobrze poszło. W piątek nie można było przejechać już od wysokości Kaszownika. To sam z drugiej strony. Pamiętam czasy, kiedy pracowałam jeszcze w tygodniku „Teraz Toruń”. Na Kujawskiej gazeta schodziła jak ciepłe bułeczki, zanim dojechało się do mostu można było spokojnie zaliczyć cotygodniową lekturę. U jednych frustracja narastała, inni zwykli się przyzwyczaić do mało komfortowej sytuacji. Która miała w końcu się zmienić. I się zmieniła. Teraz nawet kiedyś najtańsze na toruńskim nieruchomości idą w cenę. Lewobrzeże staje się atrakcyjne. Kiedyś było „gorszą” częścią miasta. Wiem, że stanie w korkach boli. Szczególnie, kiedy czasu brakuje, a tak jest zazwyczaj. Ciężko wtedy myśleć o tym, co będzie jak remont się skończy i wyliczać plusy stania w korku. To było by dość irracjonalne. Lepiej przypomnijmy sobie Toruń sprzed dwóch lat. Był jeden most, nie było średnicówki, tramwaje nie dojeżdżały wtedy do UMK, więc pewnie część pracowników i studentów też stała w korkach. Idziemy do przodu, właściwie to jedziemy. Zmiany trwają. Zazwyczaj ich potrzebę widzimy, kiedy czegoś brakuje, przestajemy dostrzegać, gdy już to dostaniemy. To się chyba nazywa krótkowzroczność…

Żaneta Lipińska-Patalon