Autostrada a koszyki w markecie

Najczęściej działa jedna lub dwie. Tak więc zbliżający się do kas łowca okazji zaczyna być czujny i szybko analizuje, do której podjechać. Wszystkie receptory pracują, w głowie toczy się proces analizy, do której bliżej, kto ma ile w koszyku, gdzie płacą kartą, bo to zawsze dłużej. Taka nasza ludzka natura, każdy chce być pierwszy, choćby do płacenia. Podobnie jest na autostradowych bramkach. Niby wszyscy jadą tak samo, ale jednak każdy kombinuje, zajeżdżając nieraz bliźniemu w innym aucie przed samą maską, bo będzie o 10 sekund szybciej. Trąbienie, serdeczne pozdrowienia środkowym palcem, ot takie automobilowe grzeczności rodem z piaskownicy. Bardzo nie lubię tych naszych bramek, bo czuję się tam zawsze osaczony i nigdy nie wiem, z której strony zaatakuje mnie jakiś Golf III z czwórką młodzieńców z obowiązkową puszką piwa albo energetyka i głośną muzyką prosto z remizy. I oto okazuje się, że idealny sposób na takie nerwowe ruchy znalazł operator bramek na węźle w Lubiczu. Bo to jedyny węzeł dla Torunia. W Turznie zjeżdżają głównie kierowcy jadący na Olsztyn i troszkę osób z Grębocina i okolic. Węzeł Czerniewice szczęśliwie zlikwidowano, co jest chyba ewenementem na skalę Europy. Komu to przeszkadzało? A tu w Lubiczu – niespodzianka. Wtorek, 23 z minutami, a z siedmiu(!) wybudowanych bramek działa tylko jedna. Kolejka na kilkanaście aut. Stałem w niej z kwadrans, zastanawiając się jedynie, co byłoby, gdyby inkasent z owej budki musiał skorzystać z toalety... No, ale za to nie musiałem kombinować, gdzie będzie szybciej. Jakiś zdolniacha dopasował do numeru A1 chyba cały marketing. Jedna autostrada, jeden zjazd i jedna bramka... Zuch!