Wernisaż Toruń

W Muzeum Historii Torunia (w Domu Eskenów) odbędzie się wernisaż wystawy „Miasto – Ludzie Muzeum. Kultowe Osiedla. Historia Rubinkowa i osiedla „Na Skarpie”. 

To wystawa prezentująca dotychczasową twórczość kostiumograficzną poprzez ekspozycje fotokolaży wzbogaconych obiektami rzeźbiarskimi. Młody toruński artysta Karol Miętkiewicz wyselekcjonowanym zbiorem twórczości przybliża temat awangardy w kostiumie nieużytkowym. Prezentowane radiogramy są efektem współpracy z lokalnymi fotografami oraz ludźmi sztuki i mody.

Natalia Lach-Lachowicz – Natalia LL – to jedna z najważniejszych polskich artystek 2. połowy XX wieku.

Tytuł wystawy – „Człekopejzaż” – jest terminem, który Ewa Kuryluk, wybitna polska malarka i pisarka, pionierka sztuki instalacji, jedna z najbardziej rozpoznawalnych na świecie osobowości polskiej sztuki, zastosowała w odniesieniu do swoich prac pod koniec 1967 r., próbując jak najcelniej określić ukazywaną przez siebie relację człowieka wtopionego w naturę.

Od piątku będzie można oglądać monograficzną wystawę Piotra Michałowskiego, najwybitniejszego przedstawiciela polskiego malarstwa okresu romantyzmu. Ceniony za niezwykłą ekspresję i wrażliwość, Michałowski zapisał się w panteonie sztuki polskiej swoimi dynamicznymi kompozycjami batalistycznymi oraz mistrzowskimi przedstawieniami koni. Brawurowe sceny z wojen napoleońskich (przede wszystkim Bitwa pod Somosierrą), choć malowane nie z perspektywy uczestnika, lecz raczej duchowego spadkobiercy napoleońskiej legendy, do dziś funkcjonują jako ilustracja tych historycznych wydarzeń.Wystawa „Piotr Michałowski: niezależny, bezinteresowny, wolny” prezentuje, odwołując się do inspirujących esejów Mieczysława Porębskiego, w kilku przestrzeniach, zatytułowanych kolejno: Szkicownik, Dom / Rodzinne, Dom / Modele, Historia / Wódz / Jezdziec, Sztuka / Velázquez, Dom / Portrety zwierzat najważniejsze wątki i tematy jego twórczości. Michałowski malował dla siebie, poza jakimkolwiek oficjalnym obiegiem sztuki, niezależny, bezinteresowny, wolny.

Tematy prac Emilii Fujigaki to głównie pejzaże, kwiaty, bambusy i postacie. Jej stosunek do tworzenia naznaczony jest japońskim podejściem do sztuki. Samą siebie uważa bardziej za rzemieślnika niż artystę. Samokształcenie uważa za proces, który nadal trwa, w którym pokonuje kolejne stopnie. Do swoich prac wybiera odpowiedni rodzaj papieru „washi”, gdyż zależy jej na różnych efektach, na które wpływ ma gatunek papieru, na jakim maluje. Wachlarz uzyskiwanych w ten sposób efektów jest ogromny – od plamy rozmytej do suchej, od kosmatej, szorstkiej linii do gładkości jedwabiu lub linii o grubości włosa. Sam papier narzuca niejako sposób prowadzenia pędzla. Ciągle stara się zgłębić wszystkie tajniki techniki tuszowej.
Droga w obraz z sosną i bambusem. Malarstwo Emilii Fujigaki